Spookverhalen in Sevilla

Tradities en bijgeloof gaan heel goed samen in Sevilla, aangezien zowel de katholieke kerk en de zigeunertaal bij de Sevillanos in hun denken zijn verankerd. Daarom zijn er vele verhalen over spoken en geesten die generatie op generatie in de families aan elkaar worden verteld. De inwoners worden hierdoor ook beïnvloed in hun dagelijkse leven en gesprekken, vooral bij de inwoners van de wijk La Macarena.

De wijk La Macarena
La Macarena is een wijk met meer kerken dan barren - en er zijn veel barren! Deze wijk wordt bevolkt door geesten uit het verleden, echte geesten, vooral in de Calle San Luis. De meest gevreesde spoken zijn de geesten met gebroken harten.
De Maagd Esperanza waakt over de straten, maar ze ziet nooit geesten van de hartverscheurende minnaars. Ze dwaalt alleen in de wereld van de zuivere harten, ze vermijdt de schaduwen.

Calle San Luis
In de Calle San Luis in de wijk Macarena, huizen geesten, die alleen naar buiten komen als het donker is. Ze slenteren door de smalle straatjes waar straatlantaarns flikkeren, ongewoon grote motten fladderen, die zich verzamelen dicht bij de lampen die boven de deuropeningen hangen. Sommige lokale bewoners vermijden opzettelijk om over de Calle San Luis te lopen. Het is beter om je geluk niet op het spel te zetten, zelfs als je niet in geesten gelooft.
Overdag hoor je luide stemmen van de bewoners over politiek en familie roddels, die wedijveren met de andere geluiden op straat. Spoken zijn een deel van de geest die alleen passen bij nachtgedachten, eenzame gedachten. Het soort gedachten dat onopgemerkt je hoofd binnensluipt. Geesten kunnen in het leven van een eenzame denker glijden. Advies: vermijd deze straat en blijf gezond.

De meest gevreesde spoken zijn de geesten met gebroken harten, maar er zijn ook andere geesten, zoals die met de huilende stemmen van Calle San Luis. De geluiden als het huilen vullen de duisternis, smekende stemmen en gefluister zijn moeilijk te weerstaan. Zo was er een bewaker op een bouwterrein, die de huilende en smekende stemmen die hulp nodig hadden hoorde. Die drongen diep door in zijn geest, zodat hij versteend was tot de zon opkwam. Nooit werd er meer gebouwd op dat terrein, geen arbeider durfde er meer te werken.

Calle Verde

Calle Verde heeft ook een donkere recente legende: Op een vrijdagavond in 1992 maakte een bewaker zijn rondes in een van de huizen die in aanbouw waren. Om vijf uur 's ochtends belde hij de politie omdat hij beweerde een spook van twee meter in een badjas en een lang wit haar te hebben gezien, dat glimlachte en door een muur heen ging. Deze legende wordt sterker als we weten dat de afgelopen middag twee graven met skeletten in de werkzaamheden waren aangetroffen.

Durf jij?!
Macarena is een mooie wijk, bezoek de basiliek en de marktjes, want Calle San Luis is overdag een rustige straat. Toeristen kunnen heerlijk slenteren en verleid worden door de warmte die uit de geschilderde bakstenen oude huizen komt. Ze kunnen een hotel kiezen voor de nacht, maar de vraag is natuurlijk, hebben ze ervoor gekozen om te blijven, of is er voor hen gekozen? Hebben de geesten de toerist al in hun macht?

Of kies je voor de Joodse wijk Santa Cruz, waar er s’nachts een spook door de straten van Calle Verde dwaalt op zoek naar zijn of haar graf. Dus durf jij het aan om daar ‘s nachts in een hotel te slapen en rond te slenteren in het donker?